Het verhaal van Røros begint in de 18e eeuw, toen waardevol koper werd ontdekt in Røros. Het bracht sommigen grote rijkdom, maar de meeste mensen in de plattelandsstad bleven arm. Toen Peder Hiort, de directeur van de mijn, in 1789 overleed, schonk hij zijn hele fortuin aan een stichting die textielonderwijs en grondstoffen verstrekte aan de minder bedeelden.
Hierdoor kon de gemeenschap kleding maken die hen tijdens de koude wintermaanden warm zou houden. De stichting zou deze confectiekleding ook kopen en als liefdadigheidsdoel opnieuw onder de gemeenschap verdelen. Op basis hiervan werd Røros Tweed in 1940 opgericht en fungeerde als verkooppunt voor lokaal gemaakt textiel. Vaak ontvingen de arbeiders die betaald hadden voor de kleding die ze maakten, dezelfde kleding terug. De nalatenschap van Peder Hiort heeft een traditie voor handwerk en textielproductie gecreëerd die heeft gediend om de basis te leggen voor Røros Tweed. Sindsdien hebben we een lange weg afgelegd, maar onze kern en passie voor Noorse wol is nooit veranderd.
Door middel van vakmanschap blijven men wolproducten maken die generaties lang meegaan en gaandeweg toekomstige textielkunstenaars en ontwerpers inspireren om de traditie levend te houden.
Noorse wol
Noorse wol is een symbool van duurzaamheid, diep geworteld in het natuurlijke landschap van het land. Al meer dan 6000 jaar floreren Noorse schapen in een uitdagend klimaat, waardoor de cultuur en het milieu vorm krijgen. Het beperkte bouwland van Noorwegen, slechts 3%, en het ruige terrein maken de schapenhouderij van cruciaal belang voor de zelfvoorziening. Deze herkauwers zetten gras op efficiënte wijze om in voor mensen eetbare producten en wol, waarvoor minimaal voer nodig is. Bovendien grazen de schapen op onontgonnen vegetatie in bossen en bergen, wat bijdraagt aan de zuiverheid van hun dieet.
De schapenhouderij in Noorwegen wordt gekenmerkt door talrijke kleine boerderijen, waar 3 op de 4 minder dan 100 volwassen schapen hebben. Het "schapenjaar" begint in de herfst, wanneer schapen terugkeren uit de bergen. Boeren beslissen welke schapen ze houden voor de fokkerij, waardoor een nieuwe generatie verzekerd is. Het lammeren vindt plaats in het voorjaar en lammeren grazen, samen met ooien, op gecultiveerde weilanden. In de zomer lopen schapen vrij rond in het wild en voeden zich met kruiden, gras, heide en schoon bergwater.
Het scheren, afhankelijk van het ras, twee of één keer per jaar, garandeert de kwaliteit van de wol. Vervolgens wordt wol verzameld en verwerkt, met strikte traceerbaarheid en minimaal gebruik van chemicaliën. Deze toewijding aan milieuvriendelijkheid strekt zich uit tot het schuurproces, waarbij wordt voldaan aan de normen van het Nordic Swan Ecolabel. Het minimale gebruik van pesticiden, de lage impact op het milieu en de milieuvriendelijke productie van Noorse wol maken het tot een verantwoorde keuze.
